Erik-Jan komt aanzetten met een koopverslaving. Sabine blijft haar stuur maar uit handen geven. En Bas valt binnen met een spraakwaterval over de scheiding van zijn ouders. Als ‘volwassen kinderen’ zijn ze alledrie destructief verstrikt geraakt in de dynamiek uit hun gezin van herkomst. Begrenzing is hard nodig. Niet alleen voor de volgende generatie, ex-partners, maar vooral voor henzelf. Dicht op de huid gefilmd, zijn we getuige van het rommelige leerproces van wat ‘emotioneel volwassen worden’ van ons als mens vraagt. Pijnlijk herkenbaar zijn het verzet tegen de mix aan liefdevolle, loyale en destructieve haatgevoelens richting onze ouders. Hoopvol blijft de documentaire wel omdat de onverschrokken liefde –van zowel cliënt als begeleider– fier overeind blijven staan.

De documentaire legt bloot hoe onze kinderlijke liefde zonder gezonde grenzen vervormd kan raken. We kunnen op latere leeftijd overmatig dingen aankopen, krampachtig naar overzicht streven en ons in onze eigen fantasiewereld terugtrekken. Waarin ben je loyaal naar je ouders? En waar zet je je soms juist een leven lang tegen af? Welke pijn ga je daarmee niet aan? Door de systemische duidingen in de sessies met Oscar krijgen we gespiegeld hoe we met dubbele boodschappen van onze ouders omgaan. We kijken mee hoe oude imprints doorwerken in alledaagse relaties. Niemand is gevrijwaard –zelfs de behandelaar niet.