[vc_row][vc_column][vc_column_text]’Hoe voel je je vandaag?’ Josje kijkt geconcentreerd naar haar computerscherm en probeert zo goed mogelijk contact te maken met Huib, haar eerste client vandaag. Hij is vierenvijftig, alleenstaand en woont zelfstandig onder begeleiding.
Eens in de week hebben ze contact om te praten over hoe het gaat.
‘Niet zo goed. Ik heb slecht geslapen en voel me angstig en onzeker.’
‘Mmm wat vervelend om te horen. Hoe komt het?’
‘Ik zie niemand en spreek alleen jou en mijn moeder via de telefoon. Verder ga ik één keer per week naar de supermarkt en dat is het.’
‘En wat mis je het meest?’
Een korte stilte volgt.
‘Ik denk mijn moeder. Ze is een beetje doof dus bellen gaat niet zo makkelijk. Ik wil haar graag zien en samen een leuk programma op de televisie kijken, snap je?’
‘Ja, ik snap je helemaal. Het is heel begrijpelijk Huib dat je dat voelt en je bent ook niet alleen daarin. Er zijn heel veel mensen die hiermee worstelen.’
‘Ja?’
‘Zeker.’
‘Het voelt ook gewoon als vechten tegen een onzichtbare vijand, begrijp je wat ik bedoel?’ Gaat Huib verder. ‘Als het nu een fysieke tegenstander zou zijn, dan kan je die tenminste in de ogen kijken. Niet weten waar het vandaan komt en dat het zomaar toe kan slaan geeft me stress en maakt me bang.’
Josje denkt even over zijn woorden na. Ze mag dan aan de andere kant zitten als hulpverlener, ze begrijpt als mens maar al te goed wat hij bedoelt. De angst, de eenzaamheid, de onzekerheid. Ze herkent het allemaal. Ze is dankbaar voor haar werk en de mensen die ze ontmoet. En nog meer dankbaar voor haar goede vriendschappen en familiecontacten.
‘Wat kan ik verder nog voor je doen Huib’ vraagt ze nadat ze bijna een uur hebben gesproken.
‘Een lieve vriendin voor me vinden.’ Huib begint te lachen. Een hees lachje eindigend in een hoestbui. ‘Ik draai even een shaggie hoor. Vind je ‘t erg? Voordeel van beeldbellen hè, dan kan ik roken zoveel ik wil.’
Josje lacht. ‘Steek maar op Huib, als je maar niet in mijn gezicht blaast.’ Ze is opgelucht om zijn lach te horen.
‘Zit je op een datingsite Huib?’
‘Nee, hoezo? Wil je met me daten?’ Hij schiet in de lach en likt langs het vloeipapiertje.
Josje lacht.
‘Grapje hoor, mag wel toch?’
‘Zeker. Maar ik ben niet beschikbaar voor je sorry. Ik kan je wel helpen met het aanmaken van een datingprofiel.’
‘Heet dat zo? Datingprofiel? Het lijkt me helemaal niks, maar misschien moet ik het proberen.’
‘Dan geef ik je dat als huiswerk mee Huib, uitzoeken op internet welke site je het leukste lijkt en dan check ik de volgende keer je profieltekst en foto. Deal?’
‘Deal.’
‘Dankjewel, dit heeft me goed gedaan even met jou te babbelen.’
‘Graag gedaan Huib, het is mijn werk, maar ik vond het ook gezellig. Spreek je volgende week!’
‘Ja, tot volgende week, succes met al die andere probleemgevallen!’
‘Dank je.’
Met een voldaan gevoel hangt Josje op.
(Naam en context is fictief maar verhaallijn is wel gebaseerd op persoonlijke ervaringen).
[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
