[vc_row][vc_column][vc_column_text]’Verdomme!’ De werktelefoon vliegt een paar meter door de lucht en knalt tegen de stenen muur. Femke schrikt van haar eigen woede en voelt tegelijkertijd een enorme energie vrijkomen. Ze loopt erop af en raapt de telefoon van de grond. Er zit een barst in het glas, maar hij werkt nog.
‘Gaat het goed hier?’ Femkes’ huisgenoot Anna staat in de deuropening.
‘Ja prima, laat me maar even.’ Ze heeft nu even geen zin in nieuwsgierige vragen.
‘Oké, wilde alleen even checken.’ Anna sluit de deur.
Toen haar werkgever twee maanden geleden aankondigde dat iedereen voor onbepaalde tijd thuis moest gaan werken, had Femke daar geen enkel probleem in gezien. Ze zag er de lol wel van in.
Uit bed het werk inrollen, langer kunnen slapen, niet door de regen hoeven fietsen en op tijd kunnen eten. Nu zou ze nog liever een uur extra door de stromende regen naar werk fietsen, alles om dit hol te verlaten!
Ze streched haar rug en trekt een pijnlijke gezicht. Ze moet nu een andere stoel regelen! Ze draait het nummer van de facilitaire dienst. Hopelijk zijn ze meewerkend deze keer.
‘De Boer.’
‘Hi, je spreekt met Femke de Winter, ik heb een vraagje. Ik heb onwijs last van mijn rug door de stoel waar ik nu op werk. Is het misschien mogelijk om een stoel op te halen of is er een andere oplossing?’
‘Ja natuurlijk, want wij zijn Sinterklaas en jullie kunnen alles krijgen wat je wilt.’
Femke negeert zijn sarcasme en vraagt door. ‘Wat zijn wél de mogelijkheden?’
‘Als je een betere stoel wilt moet je er zelf maar één kopen. We kunnen niet zomaar aan iedereen stoelen cadeau doen.’
‘Hoe bedoel je cadeau doen?! Ik breng de stoel toch gewoon weer terug als we weer op kantoor gaan werken?’
‘Maakt niet uit, we beginnen er niet aan. Als we jou een stoel geven wil de ander een bureau meenemen en de volgende het koffiezetapparaat omdat de koffie thuis zo slecht is.’
Femkes’ mond valt open. Wat een botte lul!
‘Laat maar zitten, ik zoek zelf wel een oplossing.’ Zonder te groeten drukt ze de Boer weg. Ze gaat achter haar computer zitten en opent haar mail. De nieuwsbrief is binnen, maar ze weigert deze te lezen. Er staat toch niks zinnigs in. Ze besluit haar collega Amanda te bellen.
‘Hey Femke, wat leuk dat je belt! Hoe gaat het daar?’
‘Hey Amanda, het gaat wel. Ik heb super veel last van mijn rug en net de Boer aan de lijn gehad.’
‘Oh god, nou dan weet ik al genoeg. Daar krijg je alleen maar meer rugklachten van!’ Ze begint hard te lachen.
‘Ik wilde je even wat vragen over de laatste mail die je mij stuurde.’
‘Oké, dat kan, maar ik wil eerst even bijkletsen hoor, ik spreek je zo weinig! En bovendien hoeven we niet de hele tijd maar productief te zijn.’
Femke merkt dat ze wat meer ontspant.
‘Oké, ja waarom ook niet inderdaad.’ Ze gaat languit op haar yogamat liggen.
‘Nou vertel, wat heeft de Boer je wijs gemaakt?’
(Naam en context is fictief maar verhaallijn is wel gebaseerd op persoonlijke ervaringen).[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
