[vc_row][vc_column][vc_column_text]Tamara schrikt wakker als het alarm afgaat. Ze heeft nauwelijks geslapen en haar hele lichaam voelt stijf en gespannen aan. Als ze denkt aan de dag die voor haar ligt voelt ze haar maag samentrekken. ‘Mama, ik wil niet naar school vandaag.’ Sharon staat in de deuropening en wrijft de slaap uit haar ogen. Haar donkere krullen staan alle kanten op. ‘Lieverd, kom eens hier’ wenkt ze haar dochter. Waarom wil je niet naar school?’ Sharon kruipt naast Tamara in bed. ‘Ik wil bij jou blijven.’
‘Dat kan niet schatje, mama moet aan het werk. Maar morgen is het zaterdag en dan zijn we allemaal lekker vrij. Zullen we dan lekker gaan picknicken bij het meer?’ Sharon knikt. Ze liggen een tijdje stil naast elkaar. ‘Mama?’
‘Mmmm’ antwoordt Tamara met gesloten ogen. ‘Jij vindt je werk niet leuk hè? Zullen we anders allebei spijbelen?’ Tamara moet lachen om haar dochters opmerkzaamheid. ‘Oké kletskous, jij gaat je lekker aankleden en dan maak ik het ontbijt klaar.’ Een uur later zit Tamara in de auto naar werk. Er is maar één manier om dit conflict op te lossen en dat is door het aan te gaan. Ze houdt haar handen stevig om het stuur geklemd en ademt diep in en uit. Haar Pilates trainer heeft haar enkele ademhalingstechnieken geleerd tegen stress. Ze rijdt de parkeergarage in en ziet Mike net uit zijn auto stappen. Hij volgt haar auto met zijn priemende ogen. Alle ademhalingstechnieken ten spijt voelt ze haar hart alweer tekeer gaan.
Als ze binnenkomt ziet ze Ilona zitten achter de balie. ‘Tamara?’
‘Hi Ilona, hoe is het?’ Haar stem klinkt afgeknepen.
‘Ik dacht dat jij niet meer terug zou komen?’ Ilona kijkt zenuwachtig om zich heen.
‘Hoezo? Reageert Tamara nonchalant. Haar hart bonkt nog steeds als een gek.
‘Nou eh, geen idee, er gaan allerlei geruchten dat je ontslag hebt genomen?’
Tamara begint van binnen te koken. Nou moet het niet gekker worden!
‘En geloof jij dat?’ Het komt er aanvallender uit dan ze had gewild. ‘Sorry, laat ook maar, ik ben gewoon zo gespannen door dit alles. Laat me maar even.’ Ze loopt door naar de toiletruimte.
Hoe heeft Robert haar zo kunnen laten vallen? Ze moet hem eerst spreken. Hij zit niet op zijn kantoor. Ze zal hem een mailtje sturen om een afspraak te maken. Ze staat even stil voor de glazen deur die naar de kantoortuin leidt. Ze voelt zich net een gladiator die wacht tot hij in de arena wordt gelaten.
‘Nee maar! Kijk eens wie we daar hebben? Die durft.’ Mike’s stem schalt door de ruimte als een krijsende meeuw. Ze verlangd ernaar om hem een enorme trap in zijn ballen te geven en hem voor altijd het zwijgen op te leggen. Alle ogen zijn op haar gericht. Ze blijft even staan. Niemand begroet haar. Sommigen storten zich meteen weer op het werk. Ze weet niet wat erger is, bespot of genegeerd worden. Als je bespot wordt, wordt je in elk geval nog gezien.
Ze loopt langzaam naar haar bureau, groet Ilse, die haar zoals altijd negeert en checkt als eerste haar mail. Robert heeft haar gemaild met hoge urgentie en een ontvangstbevestiging.
‘Geachte mevrouw Flores, helaas heeft u gisteren besloten om niet mee te werken aan het beëindigen van het contract op basis van wederzijds goedvinden. Wij geven u 24 uur de tijd, vanaf schrijven van deze mail om alsnog te tekenen. Weigert u alsnog dan zien wij ons genoodzaakt dit via de juridische weg verder te bewandelen. Wij hopen echter dat dit niet nodig zal zijn.
In afwachting van uw reactie verblijven wij,
namens de afdeling HR
Robert de Geus
Oscar is systemisch coach van de Zuidas en heeft een rijke schat aan verhalen verzameld via de mensen die hij coacht. Soms zijn ze luchtig, soms zitten ze dwars. Ervaar jij een dilemma op je werk en wil je hierover met een professional praten? Neem dan contact op met Oscar.
[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
