[vc_row][vc_column][vc_column_text]In tegenstelling tot wat Tamara dacht heeft mevrouw de Jong een vriendelijke uitstraling en een gulle lach. Haar pikzwarte haar is netjes gestyled in een golvende coupe en danst op en neer op haar schouders bij elke stap die ze zet, terwijl ze richting haar kantoor lopen.
‘Zo mevrouw Flores, laten we meteen beginnen’ zegt ze terwijl ze de deur sluit.
Tamara neemt plaats op een van de bruin lederen stoelen die tegenover het bureau staan. Ze pakt het contract uit haar tas en legt het voor haar neer.
‘Vanaf nu gaat alle communicatie met de werkgever via mij’ begint mevrouw de Jong. ‘Dus alle mails die u ontvangt, brieven etc, stuurt u meteen door naar mij, oké?’
Tamara knikt. ‘En als ik wordt gebeld?’
‘Dan geeft u aan dat ze met mij contact op kunnen nemen.’
Tamara voelt opluchting door haar heen gaan. Ze staat er niet alleen voor.
‘Ik heb de mail gelezen van uw leidinggevende, Robert. Het lijkt erop dat ze u onder druk willen zetten. En ze zullen dossier tegen u op gaan bouwen. We kunnen dus twee dingen doen. U kunt in dienst blijven, want formeel gezien bent u dat gewoon. Of u tekent het contract en we proberen daar zoveel mogelijk extra financieel voordeel uit te halen.’
Ze kijkt Tamara aan over de rand van haar leesbril.
‘Zegt u alstublieft jij’, reageert Tamara.
‘Laten we elkaar dan tutoyeren’ beaamt mevrouw de Jong met een glimlach.
‘Ehm, ik heb werkelijk geen idee wat wijsheid is.’ Ze had er eigenlijk nog niet over nagedacht wat het met haar zou doen als ze weer aan het werk zou gaan.
‘Geloof mij, ze zullen je niet met rust laten. Ik ken dit soort zaken. Het is al in gang gezet dus ze zullen doorzetten om geen gezichtsverlies te lijden. En je moet je afvragen of je vier dagen in een omgeving wilt zijn waar je ongewenst bent’ vervolgt ze.
Tamara weet heel goed hoe dat voelt. Het is nu al drie jaar lang aan de gang en ze weet eigenlijk niet eens precies waarom zij het doelwit is. Maar dat hoeft ze allemaal niet op tafel te leggen.
‘Ik ben bang dat ik geen ander werk kan vinden als alleenstaande moeder, snap je?’ Hier weet ik wat ik moet doen en heb ik een goeie regeling kunnen treffen voor mijn kinderen.’
Mevrouw de Jong knikt begrijpend. ‘Dat snap ik. De beslissing is natuurlijk helemaal aan jou en wat je ook kiest, ik zal je daarbij zoveel mogelijk ondersteunen.’
‘En wat betekent dat financiële voordeel, waar moet ik dan aan denken?’
Zonder aarzelen antwoordt mevrouw de Jong. ‘Drie tot zes maanden salaris uitbetaald krijgen, naast de ww-uitkering die u meteen aan kunt vragen na het tekenen van het contract.’
‘En wat moet ik dan zeggen bij sollicitaties als ze vragen naar mijn laatste werkervaring? Dat ik ben ontslagen? Dan kom ik nooit meer ergens aan de bak! En al helemaal niet als ze referenties gaan checken.’ Tamara voelt zich wanhopig worden.
‘Ik begrijp het dilemma, maar je moet nu eenmaal een keuze maken. En het belangrijkste is dat je gezondheid daar zo min mogelijk onder leidt.’
Tamara slikt haar opkomende tranen weg. Als het aan haar lag was ze gisteren al gestopt.
‘Oké, je hebt gelijk. Ik laat het je morgen weten.’
Oscar is systemisch coach van de Zuidas en heeft een rijke schat aan verhalen verzameld via de mensen die hij coacht. Soms zijn ze luchtig, soms zitten ze dwars. Ervaar jij een dilemma op je werk en wil je hierover met een professional praten? Neem dan contact op met Oscar.
[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
