[vc_row][vc_column][vc_column_text]Julia stapt uit haar auto en houdt haar buik vast alsof deze op de grond zou kunnen vallen.
‘Oh nee je bent toch niet zwanger hè?! Roept Arthur, haar collega, overdreven hard uit zijn raampje, terwijl hij zijn auto naast die van haar parkeert. Ze kijkt naar beneden en ziet dat haar buik een lichte bolling heeft. Dom! Ze had toch die oversized sweater aan moeten trekken.
‘Nee Arthur, dat heet nou de maandelijks terugkerende cyclus van de vrouw, ook wel ongesteldheid genaamd. Maar daar zal jij wel niet zoveel van snappen vermoed ik.’
Arthur lacht een beetje schaapachtig terug. ‘Nou die perikelen ken ik wel hoor. Mijn vriendin roept elke maand dat ze bij me weg wil en twee dagen later hebben we de beste seks.’
‘Nou dat is geweldig voor jou!’ snauwt Julia, ‘maar ik crepeer vijf dagen lang en bloed bijna dood! Nou dan heb je echt geen zin in seks hoor!’
Ze laat Arthur een beetje verbouwereerd achter en loopt zonder verder iets te zeggen door de glazen deuren het gebouw binnen, regelrecht naar de toiletruimte.
De receptioniste kijkt beledigd als Julia haar begroeting niet beantwoord en rolt met haar ogen.
‘Hé! Kijk wat je doet!’ Julia kijkt in twee vuur spugende ogen van Nathalie.
‘Waarom moet die deur zo hard open?!’ Ze heeft een zwarte streep mascara op haar voorhoofd waardoor ze nog bozer lijkt.
‘Ow Nathalie, sorry! dat was echt per ongeluk!’ reageert Julia verrast en geschrokken door de onverwachte confrontatie met haar favoriete collega.
‘Ja dat mag ik hopen!’ Nathalie is nog steeds een beetje geïrriteerd. ‘Wat is er met je?’
Julia trekt een arsenaal tampons uit haar tas en zwaait ermee naar Nathalie. ‘Dit is er.’
‘Oh, oké, dan weet ik genoeg’, reageert Nathalie bevestigend. De mascara is inmiddels een roetvlek geworden. ‘Hoe voel je je?’
‘Kut’, klinkt het vanaf het toilet. ‘Ik heb maar een paar uur geslapen en continue kramp in mijn buik. Ik moet me eigenlijk ziek melden, maar ik vind het zo’n domme reden.’
‘Nou je kan er goed beroerd van zijn hoor’, reageert Nathalie begripvol. ‘En je hoeft toch ook je ongesteldheid niet als de reden te geven?’
Julia zucht en werkt ondertussen een paar pijnstillers naar binnen. ‘Nee, dat is zo, maar dan kan ik net zo goed stoppen met werken, want het is elke maand feest.’
‘Nou misschien moet je dan maar zwanger worden, dan ben je er in elk geval negen maanden vanaf’ antwoordt Nathalie en loopt lachend naar de deur.
‘Bedankt voor de tip, zoiets kan ook alleen maar van de afdeling Human Resources komen!’ roept ze haar collega na. Ze kijkt in de spiegel. Negen maanden zonder ongesteldheid! Vanavond moet ze misschien maar even met haar vriend gaan praten.
Oscar is systemisch coach van de Zuidas en heeft een rijke schat aan verhalen verzameld via de mensen die hij coacht. Soms zijn ze luchtig, soms zitten ze dwars. Ervaar jij een dilemma op je werk en wil je hierover met een professional praten? Neem dan contact op met Oscar.
[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
