[vc_row][vc_column][vc_column_text]
Marc voelt zich gespannen. Met opgetrokken schouders en een strakke kaak kijkt hij voor zich uit. Zijn blik boort zich in die van Guido. Deze staat nietsvermoedend een presentatie te houden over timemanagement. Het is een algemeen verhaal, niks nieuws. Guido draagt een stropdas met paarse flamingo’s. Marc kijkt op de groepsapp. Zoals te verwachten worden er al stevige grappen gedeeld over paarse flamingo’s. Guido lijkt het niet te merken of als hij dat al wel doet weet hij het uitstekend te verbergen achter een professioneel masker van veel geblaat en weinig wol. Marc wacht nog steeds op antwoord van Guido op de vraag of hij autorisatie kan krijgen voor de nieuwe stagiair, Lennard. Keer op keer wordt hij afgewimpeld en Marc voelt zich met de dag geïrriteerder worden. Lennard werkt hier nu al bijna een maand, maar Guido blijkt het belangrijker te vinden om oninteressante verplichte cursussen te geven waar niemand iets mee doet. ‘Men zegt niet voor niets al zo lang: tijd is geld, maar wat betekent dat voor ons?’ praat Guido verder. Niemand luistert. Alleen Lennard. Maar die is nog nieuw, fris en naïef, net als Guido jaren geleden was. Waarom laten we dit alles eigenlijk als makke schapen over ons heenkomen? Zijn we zo afgestompt dat we geen mening meer hebben? Het is er een beetje ingeslopen dat iedereen gewoon doet wat hem of haar wordt opgedragen. Niemand stelt vragen bij de nieuwe investering van een dolby surround cinema system in de conference room. Om nog maar te zwijgen van de Blue Toilet Experience. Door spectaculaire lichteffecten en een ingebouwde liftschacht, kijk je na het doortrekken vijftien meter de diepte in. Je schrikt je kapot en Marc zou de lol er wel van in kunnen zien als ze niet al vijftien jaar op bureaustoelen hoefden te zitten die je een hernia bezorgen. Guido vond dat ze nog wel een jaartje mee konden. Hij wil duidelijk alleen maar indruk maken op de investeerders.
De cursus is bijna ten einde. Een paar collega’s gapen en anderen kijken subtiel op hun horloge.
‘Vragen?’ Een zucht van verlichting gaat door de ruimte. Het is bijna klaar. Niemand stelt namelijk vragen aan het einde want dat betekent minder lunchtijd.
Als iedereen al aanstalten wil maken om te vertrekken gaat er toch nog een hand omhoog. Lennard.
‘Als tijd geld is’, begint hij, ‘waarom volgen we dan cursussen waar niemand geïnteresseerd in is?’
Het is opeens doodstil.
De lunch zal waarschijnlijk even moeten wachten.
Oscar is systemisch coach van de Zuidas en heeft een rijke schat aan verhalen verzameld via de mensen die hij coacht. Soms zijn ze luchtig, soms zitten ze dwars. Ervaar jij een dilemma op je werk en wil je hierover met een professional praten? Neem dan contact op met Oscar.
[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
