[vc_row][vc_column][vc_column_text]
Joost sluipt de trap op en ziet de deur op een kiertje staan. Het nachtlampje staat aan en verlicht de contouren van haar fijne gezichtje. Ze ligt er vredig bij, zo prachtig en kwetsbaar. Zijn vaderhart zwelt op van trots. Sophie is nu drie maanden oud en is hun eerste kindje. Hij vond het vreselijk dat hij niet op tijd bij de bevalling kon zijn. ‘Ik zal het goedmaken’ fluistert Joost. Op zijn tenen loopt hij vervolgens naar zijn eigen slaapkamer. Amber, zijn geliefde, lijkt diep in slaap en hij kruipt voorzichtig naast haar onder de dekens. De cijfers van de wekkerradio lichten op in het donker, 4:24. Morgen is de grote rechtszaak waar hij de afgelopen vier maanden al zijn tijd en energie in heeft gestoken. Het was één van de grootste waar hij ooit aan heeft gewerkt. Hij voelt zich trots dat hij deze mocht voorbereiden. Hij werkt tenslotte nog maar acht jaar als advocaat en dan begint het échte werk eigenlijk pas. Maar zijn baas heeft alle vertrouwen in hem en hij zal laten zien dat hij het waard is.
‘Hé lieverd’, een slaperige Amber slaat haar arm om hem heen.
‘Hé, ik wilde je niet wakker maken, sorry’, zegt Joost zachtjes en kust haar op haar voorhoofd.
‘Ben je écht net pas van je werk terug gekomen?’ vraagt ze.
‘Ja, grote zaak morgen, weet je nog? Maar mag een uurtje later beginnen, dan kunnen we samen ontbijten.’ Amber kijkt bezorgd.
‘Je werkt te hard.’ Als antwoord legt Joost zijn vinger op haar lippen.
‘Ssstt lieverd, daar gaan we het nu niet weer over hebben, laten we lekker gaan slapen, welterusten.’ Hij knipt het nachtlampje uit en sluit zijn ogen, maar zijn geest is nog klaar wakker. Alle adrenaline giert nog door zijn lichaam. Hij móet slapen, want morgen is een belangrijke dag. Als alles morgen goed verloopt is hij einde van de maand weer een ton rijker. Wie had ooit kunnen denken dat dit onbenullige jongetje uit een bijstandsgezin het zo ver zou schoppen? Het zou een goed verhaal voor een boek of film kunnen zijn. Van straatschoffie tot advocaat. Beetje cliché misschien, maar ja. De gedachte aan zijn eigen jeugd geeft hem een somber gevoel. Hij zal er alles aan doen om Sophie een betere jeugd te geven. Bij de gedachte aan zijn dochter verschijnt er een glimlach op zijn gezicht. Overmand door vermoeidheid valt hij uiteindelijk in slaap.
Oscar is systemisch coach van de Zuidas en heeft een rijke schat aan verhalen verzameld via de mensen die hij coacht. Soms zijn ze luchtig, soms zitten ze dwars. Ervaar jij een dilemma op je werk en wil je hierover met een professional praten? Neem dan contact op met Oscar.
[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
