[vc_row][vc_column][vc_column_text]
‘Jeroen, tafel vier vraagt om aandacht, loop jij daar even heen?’ Merkt Maartje op die de zwaaiende hand heeft gezien. Na jarenlange ervaring in de horeca hoort en ziet ze alles. Ondertussen schuimt ze met een getrainde hand de melk op voor twee cappuccino’s. Jeroen knikt en loopt in de richting van tafel vier. Nick komt net aanlopen met twee dampende kommen soep en serveert deze met een gracieus gebaar aan twee dames op leeftijd die een tafeltje hebben gereserveerd bij het raam. Het zijn vaste gasten en ze komen alleen als ze op hun vaste plekje kunnen zitten.
‘Nick, tafel vier wil graag bestellen, maar ik moet echt naar de wc, kan jij gaan?’ Nick trekt zijn wenkbrauw op, maar neemt het mobieltje over en loopt zonder vragen te stellen richting tafel vier.
Jeroen vangt nog net op welke bestelling ze willen. ‘Ik wil graag de geitenkaassalade en mijn vriend de soep, maar we zijn allebei vegan. Heb je een alternatief?’
Jeroen rolt met zijn ogen. Komt hij daar even mooi onderuit. Zulke mensen kan hij niet uitstaan!
Hij pakt zijn mobieltje en sigaretten en loopt naar buiten waar een heerlijk nazomer zonnetje schijnt. De lunch is begonnen en de zaak stroomt langzaam vol.
‘Weet jij waar Jeroen is?’ vraagt Maartje aan Nick.
‘Hij moest even naar de wc.’ Nick ziet dat er warme bestellingen staan te wachten op de pas.
Als er vijf minuten verstreken zijn wordt Maartje ongeduldig. De drankbonnetjes stapelen zich op en ze voelt de stress toenemen. Het is prima te doen met z’n drieën, maar niet als Jeroen de helft van de tijd zomaar verdwijnt. Ze roept Nick nog een keer. Dringender nu.
‘Klop even op het toilet en zeg dat hij nú moet komen.’
Nick manoeuvreert zich tussen de tafeltjes door en excuseert zich als mensen om zijn aandacht vragen.
‘Heb je nog bestek voor mij alsjeblieft?’
‘Kunnen wij bestellen?’
‘Mogen we gewoon ergens gaan zitten?’
Hij klopt op de deur van het mannentoilet. ‘Jeroen, what the fuck ben je daar aan het doen? De hele zaak zit vol, kom helpen man.’ De deur gaat open en een man van middelbare leeftijd stapt naar buiten. Nick kan wel door de grond zakken.
‘Sorry, dat was uiteraard niet voor u bedoeld.’ Hij voelt dat hij bloost en loopt snel weer naar buiten. De bel van de keuken gaat flink tekeer wat betekent dat ze daar niet blij zijn met hoe het gaat.
‘Waar was je?’ Jeroen loopt langs hem heen met een bestekbakje in zijn handen. ‘Deze was je vergeten bij tafel vijf, dus ik dacht die breng ik even. Vervolgens met een triomfantelijke glimlach: ‘Geeft niet hoor, we vergeten allemaal wel eens wat.’
[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
