[vc_row][vc_column][vc_column_text]
‘Goedemorgen jongens en meisjes, dit is Sjaak, hij komt ons team versterken!’ In sneltreinvaart doorloopt Geert de inwerkprocedure voor nieuwe collega’s en ploft dan zuchtend achter zijn bureau neer.
‘Nou, waar wedden we op jongens, één of twee maanden?’ Er wordt gegrinnikt. Op een aantal beeldschermen verschijnt de pagina, weddendat.nl. Geert is de beheerder van het concept en maakt een nieuwe weddenschap aan. Hoe lang zal Sjaakie blijven? luidt de titel. Als kinderen die uitkijken naar Sinterklaas, staan Geerts’ collega’s te popelen om hun inzet te kunnen doen.
De nietsvermoedende Sjaak heeft buiten hun gehoorafstand plaats genomen achter zijn kersverse werkplek en neemt de omgeving rustig in zich op. Hij knikt vriendelijk naar zijn nieuwe collega’s met wiens bureaus hij direct verbonden is. Hij buigt een beetje naar voren in een poging oogcontact te maken met zijn buurvrouw.
‘Wat is je naam?’ De vrouw blijft stoïcijns doorwerken en antwoordt zonder op te kijken.
‘Ingrid.’
Sjaak knikt en kijkt naar de anderen, die allemaal ook erg gebiologeerd lijken te zijn door wat ze op hun scherm zien.
‘Hoe lang werk jij al hier?’
Met een ruk draait ze zich naar hem toe. ‘Luister, Sjaak’, ze spreekt zijn naam uit alsof ze net iets heel smerigs in haar mond heeft gestopt. ‘Ik zit totaal niet te wachten op dit soort sociale praatjes. Je bent namelijk zo ongeveer de twintigste nieuwe collega in drie maanden tijd en ik ben het spuugzat om steeds hetzelfde verhaal af te draaien!’
Geschrokken deinst Sjaak achteruit in zijn stoel en kijkt hulpeloos om zich heen. Sjaak verschuilt zich snel achter de reader die Geert hem in zijn handen drukte. Alles wat je moet weten om goed te integreren met als illustratie een poppetje die enthousiast wordt onthaald door een groep mensen met vlaggen, spandoeken en een heuse fanfare. Sjaak kijkt met een schuin oog naar Ingrid en probeert haar te visualiseren met een rood hoofd van het trompetteren. Het beeld ontlokt een zenuwachtig lachje wat hem een geïrriteerde blik van zijn collega tegenover hem oplevert. We hanteren een informele werkcultuur waarbij humor en persoonlijke interesse in elkaar hoog in het vaandel staan, staat er in het voorwoord geschreven.
‘Zo Sjaak, al een beetje gesetteld zie ik?’ Een lange man met kort blond stekeltjeshaar en helderblauwe ogen staat naast zijn bureau met een grote glimlach op zijn gezicht. Dat moet de manager zijn. Jerry, Jordy?
‘Ehm, ja ik ben een beetje aan het inlezen inderdaad, maar…’
‘Nou dat is mooi man!’ Hij geeft hem amicaal een klap op zijn schouder. ‘Ik ben nog een week je aanspreekpunt, daarna neemt Joanne het over.’
Zodra hij wegloopt gonst het van de geruchten om hem heen.
‘Meneer is hier net drie maanden en vindt het alweer saai’ sneert Ingrid.
‘Volgens mij is hij gewoon ontslagen hoor’ speculeert een ander.
‘Als ik mee zou doen met die weddenschappen was ik nu rijk geweest denk ik’ klinkt het vanaf de overkant van Sjaaks’ bureau.
‘Weddenschappen?’ Sjaak kijkt hem nieuwsgierig aan.
‘Ja weddenschappen ja, maar daar kan je pas aan meedoen als je hier een half jaar werkt. En ik durf te wedden dat jij dat niet haalt.’ Er verschijnt een valse grijns op zijn gezicht.
Daar zou hij wel eens helemaal gelijk in kunnen hebben.
[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
