‘Freya? Wie is dat’, grapt Jason als zijn collega vraagt waar ze is. ‘Ze spreekt alleen vanuit haar ivoren toren, want stel je voor dat je je eens onder het ‘gewone gepeupel’ zou moeten begeven.’ Jason maakt hierbij een overdreven gebaar om zijn boodschap kracht bij te zetten. Zijn collega loopt lachend weg. ‘Misschien moet jij maar manager worden Jason, zegt Alfred, achteroverleunend in zijn bureaustoel.
‘Ja en dan zou jij de eerste zijn die ik zou ontslaan, luie donder dat je er bent!’ reageert Jason met gespeelde boosheid.
‘Hebben jullie de mail al gelezen die Freya vanmorgen heeft gestuurd?’ gaat hij vervolgens verder. Justin is de eerste die reageert.
‘Ja, wat een geneuzel man. Is wel duidelijk dat die chick géén enkel idee heeft wat er hier speelt!’ Het is even stil en dan is daar ineens een reactie vanuit onverwachte hoek.
‘Misschien moeten jullie zelf eens stoppen met zeiken en gewoon je werk doen.’ Het is Gustav en het klinkt alsof hij dit al een hele tijd had willen zeggen. Even lijkt niemand te weten wat te moeten zeggen, maar dan komt Jason scherp uit de hoek.
‘Oeh, volgens mij wil iemand een wit voetje halen bij de baas.’
Alfred lacht en doet er nog een schepje bovenop. ‘Freya is nog single en ze is ook een beetje eenzaam in haar torentje, een kopje thee en een knuffel zal haar goed doen’, zegt hij spottend.
‘Doe even niet zo kinderachtig jongens’, het is Hanna die een poging tot mediation doet. ‘Laten we ons gewoon als volwassen mensen gedragen.’ Er klinken hakken op de trap en de deur naar het kantoor gaat open. ‘Oho there she comes’, zingt Jason zachtjes, maar net verstaanbaar.
‘Als je het over de duvel hebt’, valt Justin hem bij. Freya staat in de deuropening.
‘Goeiemorgen!’ roept ze en ze scant de omgeving alsof ze een aanwezigheidscheck doet. ‘Alles goed hier?’ vraagt ze terwijl ze naar Jason toeloopt. Zonder een antwoord af te wachten richt ze zich op Jason en legt een papieren document op zijn bureau. ‘Wil je dit even doorlezen en tekenen? Gooi het daarna maar in mijn postvakje. Ze loopt terug naar de deur.
‘Oké, nou als er iets is, dan weten jullie me te vinden!’ Jason leest het document, wat zijn contractverlenging blijkt te zijn. Er zit een post-it op. We zijn tevreden over je, dus hierbij je verlenging. Er verschijnt een sarcastische grijns op zijn gezicht. ‘Ze heeft werkelijk waar géén idee.’
Oscar is systemisch coach van de Zuidas en heeft een rijke schat aan verhalen verzameld via de mensen die hij coacht. Soms zijn ze luchtig, soms zitten ze dwars. Ervaar jij een dilemma op je werk en wil je hierover met een professional praten? Neem dan contact op met Oscar.